Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς (ἐκτὸς οὐδεὶς) εὐτυχεῖ βροτῶν → Nullus beatus absque numine est dei → Glückselig Gott allein und sonst kein Sterblicher
το
στεγασμένος χώρος σε νεκροταφείο όπου φυλάσσονται οι θήκες με τα λείψανα τών νεκρών μετά την εκταφή τους.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀστέον / ὀστοῦν + φυλάσσω μέσω αμάρτυρου οστεοφύλακας. Η λ., στον λόγιο τ. ὀστεοφυλάκιον, μαρτυρείται από το 1889 στην εφημερίδα Εφημερίς].