οχετόκρανον

Greek Monolingual

ὀχετόκρανον, τὸ (Α)
το ακραίο τμήμα οχετού, από όπου εκχέεται το νερό.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀχετός + κρανίον (πρβλ. κιονό-κρανον), βλ. λ. κρανίο].