θὤμισυ
From LSJ
χαῖρ', ὦ μέγ' ἀχρειόγελως ὅμιλε, ταῖς ἐπίβδαις, τῆς ἡμετέρας σοφίας κριτὴς ἄριστε πάντων → all hail, throng that laughs untimely on the day after the festival, best of all judges of our poetic skill
German (Pape)
[Seite 1230] = τὸ ἥμισυ, Hes. O. 561.
Greek (Liddell-Scott)
θὤμισυ: Ἐπικ. κρᾶσις ἀντὶ τὸ ἥμισυ, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 557.
Greek Monotonic
θὤμισυ: κράση αντί τὸ ἥμισυ.
