τραγικῶς
From LSJ
οὗ δ' ἂν Ἔρως μὴ ἐφάψηται, σκοτεινός → he on whom Love has laid no hold is obscure | he whom Love touches not walks in darkness
French (Bailly abrégé)
adv.
1 d'une manière tragique;
2 avec ostentation, avec faste;
Cp. τραγικώτερον.
Étymologie: τραγικός.
Russian (Dvoretsky)
τρᾰγικῶς:
1) в трагическом стиле (λέγειν Plat.);
2) пышно (οἰκεῖν Plut.).
