ξηραντικός

English (LSJ)

ή, όν,

   A causing to dry up, c.gen., πνεύμονος Hp.Acut. 16,22 : abs., ξ. [χυλός] Thphr.CP6.1.3 ; ξ. δίαιτα Diocl.Fr.141, cf. Arist.Pr.925a34 (Comp.) ; ξ. δύναμις Dsc.1.13. Adv. -κῶς by drying. Herod.Med. ap. Orib.5.28.23.

German (Pape)

[Seite 279] trocknend, Plut. Qu. Nat. 1.