ἀθέως

ἔργοισι χρηστός, οὐ λόγοις ἔφυν μόνον → a friend in deeds, and not in words alone

English (Woodhouse)

adv.
avec impiété, sans la volonté des dieux;
Cp. ἀθεώτερον, Sp. ἀθεώτατα.
Étymologie: ἄθεος.

ἀθέως: безбожно, нечестиво (ἀτίμως κἀθέως Soph.; ἀδίκως καὶ ἀ. Plat.).