πρόδηλος
κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχον ἐξ ἐμέθεν ῥηθέντα → judge by reason the too much contested argument which has been given by me
English (LSJ)
ον,
A clear or manifest in front or beforehand, Alc.Oxy. 1789Fr.1 ii4, D.15.30, etc.; ἐμβολὴ π. ἥτις γίνοιτ' ἂν ἁρμόζουσα Hp. Art.30, cf. E.Or.190(lyr.), Hyp.Epit.8; οἱ π. [φόβοι] foreseen, Arist. EN1117a19, cf. Is.3.19, al.; τοῦ μὲν ὄντος π. τοῦ δὲ ἀγνοουμένου Isoc.6.37; εἰ μὲν ἦν π. τὰ μέλλοντα D.18.196; π. εἵλοντο θανάτους Plb.6.54.4; πρόδηλον ἥδη ἦν, ὅτι . . X.HG6.4.9, cf. Isoc.2.42, Pl.Phdr.238b, etc.; evident, καὶ τυφλῷ, φασι, pro/dhlon Polystr.p.8 W.; πρόδηλα γάρ [ἐστι], ὅτι . . μέλλουσι Hdt.9.17, cf. X.Eq.3.3; ἐκ προδήλου from a place in sight, in full view, S.El.1429(lyr.). Adv. -λως Aeschin.1.182, Plu.Oth.9; θανεῖν π. S.Aj.1311. 2 = προδηλωτικός, c. gen., Vett. Val.92.22,al.
German (Pape)
[Seite 715] ganz deutlich od. offenbar, ganz bekannt, klar vor Augen liegend; Her. 9, 17; ἐκ προδήλου λεύσσω, Soph. El. 1422; = προδήλως, Ai. 1290; Eur. O. 190, Plat. Phaedr. 238 b; πράξεις, wozu, Zeugen nöthig sind, Isae. 3, 19, Dem.; Sp., wie Pol. 1, 23. 3 u. öfter; Luc. Hermot. 63; Plut.
Greek (Liddell-Scott)
πρόδηλος: -ον, ὁ ἐκ τῶν προτέρων δῆλος, φανερός, Ἱππ. π. Ἄρθρ. 797, Εὐρ. Ὀρ. 190, Πλάτ. Φαῖδρ. 238Β· οἱ πρ. φόβοι Ἀριστ. Ἠθικ. Νικ. 3. 8. 15· τοῦ μὲν ὄντος προδήλου, τοῦ δὲ ἀγνοουμένου Ἰσοκρ. 123Β· εἰ μὲν ἦν πρόδηλα τὰ μέλλοντα Δημ. 293. 25· ― πρόδηλον ἤδη ἦν, ὅτι..., Ξεν. Ἑλλ. 6. 4, 9· οὕτω, πρόδηλα γάρ [ἐστι], ὅτι... μέλλουσι Ἡρόδ. 9. 17, πρβλ. Ξεν. Ἱππ. 3, 3· ― ἐκ προδήλου, ἐκ τόπου καταφανοῦς, ἐμφανοῦς, Σοφ. Ἠλ. 1429. Ἐπίρρ. -λως, Αἰσχίν. 26. 9· πρ. θανεῖν Σοφ. Αἴ. 1311.
