συναφορίζω
From LSJ
ἡ δὲ φύσις φεύγει τὸ ἄπειρον· τὸ μὲν γὰρ ἄπειρον ἀτελές, ἡ δὲ φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος → nature, however, avoids what is infinite, because the infinite lacks completion and finality, whereas this is what Nature always seeks
English (LSJ)
A mark off together, ἅμα τοῖς ὅλοις τὰ μέρη Plu.2.425b.
German (Pape)
[Seite 1006] mit od. zugleich abgrenzen, unterscheiden, Plut. def. or. 27.
Greek (Liddell-Scott)
συναφορίζω: συναποχωρίζω, ξεχωρίζω ὁμοῦ, ἅμα τινὶ Πλούτ, 2. 425Β.
French (Bailly abrégé)
délimiter ou séparer en même temps ou ensemble.
Étymologie: σύν, ἀφορίζω.
