επιθεωρητής
From LSJ
ἀσκέειν, περὶ τὰ νουσήματα, δύο, ὠφελέειν, ἢ μὴ βλάπτειν → strive, with regard to diseases, for two things — to do good, or to do no harm | as to diseases, make a habit of two things — to help, or at least, to do no harm
Greek Monolingual
ο
1. αυτός που επιθεωρεί
2. ανώτερος υπάλληλος που ελέγχει την καλή λειτουργία μιας δημόσιας ή ιδιωτικής υπηρεσίας («επιθεωρητής εργασίας, στρατού, εκπαιδεύσεως» κ.λπ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < επιθεωρώ. Η λ. μαρτυρείται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος].
