τετράμπουλο

Greek Monolingual

το, Ν
ναυτ. κοινή ονομασία σχοινιού από τέσσερα έμβολα τα οποία είναι τυλιγμένα γύρω από άλλο λεπτό σχοινί.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)- + έμπουλο / έμπολο «καθένα από τα νήματα που συ στρέφονται για να σχηματίσουν το σχοινί»].