ψυχερός

Greek Monolingual

-ή, -ό, Ν
1. πονόψυχος, καλόψυχος
2. θαρραλέος, τολμηρός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + κατάλ. -ερός (πρβλ. βροχ-ερός)].