εὐκτέανος

English (LSJ)

(A), ον, (κτέανον)

   A wealthy, A.Pers.897 (lyr.), AP9.442 (Agath.).
εὐκτέᾰνος (B), ον,

   A = εὐκτήδων, Thphr.HP3.9.3 (Comp.); δρῦς Plu. Marc.8.

German (Pape)

[Seite 1076] wohlhabend, reich, Aesch. Pers. 866; Agath. 64 (IX, 442); vgl. εὐκέανος.

Greek (Liddell-Scott)

εὐκτέᾰνος: -ον, (κτέανον) εὐκτήμων, πλούσιος, ὄλβιος, Αἰσχύλ. Πέρσ. 897, Ἀνθ. Π. 9. 442.

French (Bailly abrégé)

1ος, ον :
riche.
Étymologie: εὖ, κτέανον.
2ος, ον :
aux fibres tendres ; facile à fendre, à couper.
Étymologie: εὖ, κτείς.

Greek Monolingual

(I)
εὐκτέανος, -ον (Α)
πλούσιος, ευτυχής.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κτέανον «αγαθό» (< κτώμαι)].———————— (II)
εὐκτέανος, -ον (Α)
ευκτήδων.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + -κτέανος, που απαντά στον Ησύχ. στον τ. ευθυ-κτέανον και ιθυ-κτέανον.