ὁμόφυλος

English (LSJ)

ον,

   A of the same race or stock, akin (wider in sense than ὁμοεθνής, q.v.), Hp.Aër.12, Th.1.141, etc.; opp. ἀλλόφυλος, Epicur.Sent.39 ; οἱ ὁ. those of the same race, X.Cyr.5.4.27 ; φιλία ὁ. friendship based on kinship, E.HF 1200 (lyr.), Pl.Mx.244a ; ὁ. Ζεύς Id.Lg.843a; θοὑμόφυλον, = ὁμοφυλία, E.IT346, Decr. ap. D.18.186 ; τὸ μὴ ὁ. a city peopled by different races, Arist.Pol.1303a25.    2 generally, of the same breed or kind, ἀρχαὶ οὐχ ὁ. Philol.6 ; ὄρνιθες X.Cyr.1.6.39 ; ἀπιέναι πρὸς τὸ ὁ. ib.8.7.20, cf. Arist.Mu.396b10 ; [τὸ πῦρ] συγκρίνει τὰ ὁ. homogeneous matter, Id.Cael.307b1, cf. GC329b28.

German (Pape)

[Seite 342] von gleichem Stamme, Geschlechte, stammverwandt; φιλία, Eur. Herc. Fur. 1200; θοὐμόφυλον, das gleiche Geschlecht, I. T. 346, wie Plat. Menex. 242 d; Thuc. 1, 141; ὄρνιθες, von derselben Art, Xen. Cyr. 1, 6, 39; int allgemeinern Sinne, der Verwandte, 8, 7, 20; Ζεὺς ὁμόφυλος, Plat. Legg. VIII, 843 a; Folgde; es hat einen weitern Begriff als ὁμοεθνής, s. dasselbe; οἱ γειτνιῶντες καὶ ὁμόφυλοι βάρβαροι, Hdn. 6, 2, 10; Plut. Arat. 45 u. A.

Greek (Liddell-Scott)

ὁμόφῡλος: -ον, ὁ ἐκ τῆς αὐτῆς φυλῆς, τοῦ αὐτοῦ γένους, (εὐρύτερον κατ’ ἔννοιαν τοῦ ὁμοεθνής, ὃ ἴδε), Ἱππ. π. Ἀερ. 289, Θουκ. 1. 141, κτλ.· οἱ ὁμόφυλοι, οἱ ἐκ τῆς αὐτῆς φυλῆς, Ξεν. Κύρ. 5. 4, 27· φιλία ὁμόφ., φιλία πρὸς τοὺς ἔχοντας τὴν αὐτὴν καταγωγήν, Εὐρ. Ἡρ. Μαιν. 1200· ὁμ. Ζεὺς Πλάτ. Νόμ. 843Α· - τὸ ὁμόφυλον, = ὁμοφυλία, Εὐρ. Ι. Τ. 346, Δημ. 290. 20· τὸ μὴ ὁμόφυλον, ἐπὶ πόλεως κατοικουμένης ὑπὸ διαφόρων φυλῶν, Ἀριστ. Πολιτκ. 5. 3, 11. 2) καθόλου, ὁ ἐκ τοῦ αὐτοῦ γένους, ἢ εἴδους, ὄρνιθες Ξεν. Κύρ. 1. 6, 39· πρὸς τὸ ὁμ. ἀπιέναι αὐτόθι 8. 7, 20, πρβλ. Ἀριστ. π. Κόσμ. 5. 3· τὸ πῦρ συγκρίνει τὰ ὁμ., τὰς ὁμογενεῖς οὐσίας, Ἀριστ. π. Γεν. καὶ Φθορ. 5. 2, 4, πρβλ. π. Οὐρ. 3. 8, 12.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 de même tribu, de même race : τὸ ὁμόφυλον XÉN, p. crase θοὐμόφυλον EUR communauté de race;
2 en parl. d’animaux de même famille, de même espèce.
Étymologie: ὁμός, φῦλον.

Greek Monolingual

-η, -ο (ΑΜ ὁμόφυλος, -ον)
αυτός που κατάγεται από την ίδια φυλή, ομοεθνής («μόνος γὰρ τῶν Ἑλλήνων οὐχ ὁμοφύλου γένους ἄρχειν ἀξιώσας», Ισοκρ.)
νεοελλ.
αυτός που ανήκει στο ίδιο φύλο
αρχ.
1. αυτός που ανήκει στο ίδιο γένος ή στο ίδιο είδος («τὰς δὲ ὁμοφύλους ὄρνιθας ἐξαπατάν», Ξεν.)
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ ὁμόφυλον
ομοφυλία, συγγένεια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)- + -φυλος (< φῦλον), πρβλ. αλλό-φυλος].