ὀλοθρευτής

German (Pape)

[Seite 325] ὁ, der Verderber, N. T., Hesych. λυμεών.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
exterminateur.
Étymologie: ὀλοθρεύω.

English (Strong)

from ὀλοθρεύω; a ruiner, i.e. (specially), a venomous serpent: destroyer.

English (Thayer)

( ὀλοθρευτής), ὀλοθρευτοῦ, ὁ (ὀλοθρεύω, which see), a destroyer; found only in 1 Corinthians 10:10.

Greek Monolingual

ο, θηλ. ολοθρεύτρια (ΑΜ ὀλοθρευτής, Α θηλ. ὀλοθρεύτρια) ολοθρεύω
εξολοθρευτής («Ἰωσὴφ ὁ γενναῑος ἀγωνιστὴς... ὁ τῆς πλάνης ὀλοθρευτής», Μηναί.).

Greek Monotonic

ὀλοθρευτής: -οῦ, ὁ, καταστροφέας, σε Καινή Διαθήκη