ἀνθύπατος
English (LSJ)
ὁ,
A proconsul, Lat. pro consule, Plb.28.5.6, Act.Ap.13.7, etc., freq. in Inscrr. as SIG684.3, and Pap. as Sammelb.3924.32 (i A. D.); στρατηγὸς ἀ. SIG704K, etc. II as Adj., proconsular, ἐξουσία D.H.9.16; ἀρχή Id.11.62.
German (Pape)
[Seite 235] ὁ, Proconsul, Pol. 21, 8; Dion. Hal. auch adj., ἐξουσία, ἀρχή, 9, 16. 11, 62, Proconsulargewalt.
Greek (Liddell-Scott)
ἀνθύπᾰτος: -ον, Λατ. pro consule, Πολύβ. 21. 8, 11, καὶ ἀλλαχοῦ, συχν. ἐν ἐπιγραφαῖς. ΙΙ. ὡς ἐπίθ. = ἀνθυπατικός, ἐξουσία Διον. Ἁλ. 9. 16· ἀρχὴ αὐτόθι 11. 62.
French (Bailly abrégé)
ου (ὁ) :
proconsul.
Étymologie: ἀντί, ὕπατος.
Spanish (DGE)
-ου, ὁ 1 procónsul Plb.21.10.11, 28.5.6, SIG 684.3 (Dime II a.C.), IG 12(5).917 (Tenos I a.C.), IG 12(1).48 (Rodas I a.C.), Ph.2.592, Act.Ap.13.7, 18.12, SB 3924.32 (I d.C.), I.AI 14.263, Plu.2.813d, Pomp.17, Luc.Demon.16, SEG 9.175 (II d.C.), MAMA 4.10 (Frigia II d.C.), Mart.Pol.4, 9.2, 10.2, MAMA 4.27 (Frigia III d.C.), IG 223689 (III d.C.), IGCh.293bisa (Licia IV d.C.), IEphesos 2240 (V d.C.), 1354 (VI d.C.), στρατηγὸς ἀ. SIG 704K (Delfos II a.C.).
2 como adj. proconsular ἐξουσία D.H.9.16.3, D.C.41.34.2, ἀρχή D.H.11.62.1, 9.63.2, D.C.53.32.5.
English (Strong)
from ἀντί and a superlative of ὑπέρ; instead of the highest officer, i.e. (specially) a Roman proconsul: deputy.
English (Thayer)
ἀνθυπάτου, ὁ (see the preceding word), proconsul: L T Tr WH; Polybius, Dionysius Halicarnassus, Lucian, Plutarch, and often in Dio Cassius) (B. D. under the word Smith's Bible Dictionary, Proconsul; Alex.'s Kitto under the word Province; especially Lightfoot in The Contemp. Rev. for 1878, p. 280f.)
Greek Monolingual
ο (Α ἀνθύπατος)
Ρωμαίος αξιωματούχος με δικαιοδοσίες υπάτου (για την επαρχία του)
αρχ.
ως επίθ. «ἀνθύπατος ἀρχή, ἐξουσία» — ανθυπατική αρχή.
Greek Monotonic
ἀνθύπᾰτος: -ον, ανθύπατος, Λατ. pro consule, σε Πολύβ. κ.λπ.
Russian (Dvoretsky)
ἀνθύπατος: II ὁ проконсул Polyb., Plut.
ἀνθύπᾰτος: проконсульский (ἀρχή Plut.).
Middle Liddell
a proconsul, Lat. pro consule, Polyb., etc.