ἀσπίλωτος

English (LSJ)

ον, = foreg. 1, Sext.Sent.449, Suid.;

   A without spots, Dsc.2.167.

Greek (Liddell-Scott)

ἀσπίλωτος: [ῐ], -ον, ὁ μὴ ἔχων σπίλον, ἄμωμος, καθαρός, μνημονεύεται ἐκ τοῦ Σουΐδα.

Spanish (DGE)

-ον
impoluto, sin mácula ἀ. σου τὸ σῶμα τήρει ὡς ἔνδυμα Sext.Sent.449, φύλλα Dsc.2.167.

Greek Monolingual

ἀσπίλωτος, -ον (AM)
ο άσπιλος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < α- στερ. + σπιλωτός < σπιλώ (-όω) «κηλιδώνω, λερώνω, μολύνω»].