ἐρικτέανος

English (LSJ)

ον,    A wealthy, Opp.C.1.312.

German (Pape)

[Seite 1029] sehr begütert, Opp. C. 1, 312; Nonn.

Greek (Liddell-Scott)

ἐρικτέανος: -ον, πολυκτήμων, πλούσιος, Ὀππ. Κυν. 1. 312.

Greek Monolingual

ἐρικτέανος, -ον (Α)
ο πλούσιος, αυτός που έχει αποκτήσει πολλά («ἐρικτέανοι βασιλῆες», Οππ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ερι- (επιτ. μόριο) + κτέανον «κτήμα, περιουσία» < κτώμαι].