καστόρειος

English (LSJ)

or καστόριος, α, ον, of the beaver, ὄρχεις Hsch. s.v. κάστωρ· αἷμα Dsc. 2.24; — esp. καστόρειον or καστόριον, τό, castor, secretion found in the body of the beaver, used in medicine, Anon. Lond. 37.51, POxy. 1088.27 (i AD), Plu. 2.55a, Sor. 2.29, Phlp. in GC 65.29, etc.

German (Pape)

[Seite 1333] vom Biber. S. auch nom. pr. unter Κάστωρ.

Greek Monolingual

καστόρειος, -ον (Α) Κάστωρ
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον Κάστορα γιο του Διός και της Λήδας, αδελφό του Πολυδεύκη
2. φρ. α) «τὸ καστόρειον μέλος» — ή «ὁ καστόρειος ὕμνος» — πολεμικό άσμα τών Λακεδαιμονίων που το έψαλλαν με συνοδεία αυλού για να υμνήσουν νίκες σε ιπποδρομίες ή σε αρματοδρομίες ή όταν επρόκειτο να συνάψουν μάχη.