θηρόβορος

English (LSJ)

ον, A eaten or torn by wild beasts, κρέας Ps.Phoc.147; θηρόβορος θάνατος = death by wild beasts, Man.4.614.

German (Pape)

[Seite 1210] = θηριόβορος; auch θάνατος, Man. 4, 614.

Greek (Liddell-Scott)

θηρόβορος: -ον, ὁ καταβρωθεὶς ἢ κατασπαραχθεὶς ὑπὸ ἀγρίων θηρίων, κρέας Ψευδο-Φωκυλ. 136 (ἀλλ. θηρίβορον)· θηρ. θάνατος, δι’ ἀγρίων θηρίων γινόμενος, Μανέθων 4. 614.

Greek Monolingual

θηρόβορος, -ον (Α)
1. αυτός που κατασπαράχθηκε από άγρια θηρία
2. αυτός που γίνεται από θηρία («θηρόβορος θάνατος», Μανέ θ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θηρ(ο)- + -βορος (< βορά < βι-βρώ-σκω), πρβλ. θυμο-βόρος, σαρκο-βόρος].