καλλιπάρειος

English (LSJ)

v. καλλιπάρηος.

Greek Monolingual

-α, -ο (AM καλλιπάρειος, -ον)
αυτός που έχει ωραίες παρειές, ωραία μάγουλα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < καλλ(ι)- + -πάρειος (< παρειά «μάγουλο»), πρβλ. λευκοπάρειος, χαλκοπάρειος].

German (Pape)

= καλλιπάρῃος, Poll. 2.87.