καγχάζω

English (LSJ)

later form for καχάζω (q.v.).

German (Pape)

[Seite 1278] s. καχάζω u. das Folgde.

French (Bailly abrégé)

1 rire aux éclats;
2 p. ext. se moquer de qqn en gén.
Étymologie: forme réc. de καχάζω ; R. Χαδ, avec redoubl. et nasalisat. ; cf. χάσκω, χανδάνω, lat. cachinnus.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

καγχάζω zie καχάζω.

Russian (Dvoretsky)

καγχάζω:
1 громко смеяться, хохотать Arph., Anth.: κ. ἐπί τινι Luc. смеяться над кем-л.;
2 насмехаться (καγχάζοντες γλῶσσαι Soph.).

Greek Monolingual

(Α καχάζω και μτγν. τ. καγχάζω)
1. γελώ δυνατά, ηχηρά, χαχανίζω
2. γελώ κοροϊδευτικά, κοροϊδεύω, χλευάζω («ἁπάντων καγχαζόντων γλώσσαις», Σοφ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. συνδέεται ετυμολογικά πιθ. με το καγχαλῶ].

Greek Monotonic

καγχάζω: μεταγεν. τύπος αντί καχάζω, σε Βάβρ.

Greek (Liddell-Scott)

καγχάζω: μεταγεν. τύπος ἀντὶ τοῦ καχάζω, ὃ ἴδε.

Middle Liddell

later form for καχάζω, Babr.]

Mantoulidis Etymological

(=γελῶ δυνατά). Ὀνοματοποιημένη λέξη ἀπό τόν ἦχο: χά-χά-χά, ὅταν γελᾶμε.
Παράγωγα: καγχασμός (=δυνατό γέλιο), καγχαστής.