ἀνουθέτητος

English (LSJ)

ον,
A unwarned, unadmonished, Isoc.2.4, D.Ep.3.11.
2 that will not be warned, Men.Mon.49, Plu.2.283f.

Spanish (DGE)

-ον
1 que no admite consejos de los tiranos ἀνουθέτητοι διατελοῦσιν Isoc.2.4, de Filipo, D.Ep.3.11, λόγοι Ph.2.266 (I p.211)
•de ahí ἀνουθέτητόν ἐστιν ἡ παρρησία Men.Mon.60, fig. θάλασσα Cyr.Al.M.69.528B.
2 incurable νόσος Cyr.Al.M.73.665C.
3 inexorable ἡ θεία τε καὶ ἀνουθέτητος ὀργή Cyr.Al.M.70.356C.
4 subst. τὸ ἀνουθέτητον = lo incorregible Plu.2.283f.

German (Pape)

[Seite 242] ungewarnt, Isocr. 2, 4; der sich nicht warnen läßt, Dem. ep. 3; Clem. Al.; παῤῥησία Man. monost. 49.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
non blâmé, non averti.
Étymologie: ἀ, νουθετέω.

Russian (Dvoretsky)

ἀνουθέτητος:
1 непредостереженный, непредупрежденный Isocr.;
2 не слушающий никаких предупреждений, неисправимый Dem., Men., Plut.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνουθέτητος: -ον, ὁ μὴ νουθετηθείς, Ἰσοκρ. 15C: 2) ὁ μὴ θέλων νὰ ἀκούσῃ νουθεσίαν, Δημ. 1477.14, Μενάνδρου Μονόστ. 49.

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἀνουθέτητος, -ον)
εκείνος που δεν νουθετήθηκε, που δεν καθοδηγήθηκε με συμβουλές
αρχ.-μσν.
ανεπίδεκτος νουθεσίας.