ἀβέβηλος

Revision as of 19:41, 8 January 2023 by Spiros (talk | contribs) (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)btext=(.*?:<br \/>)([\w\s'-]+), ([\w\s'-]+), ([\w\s'-]+)\.<br" to "btext=$1$2, $3, $4.<br")

English (LSJ)

ον, sacred, inviolable, Plu.Brut.20, cf. Cam.30; of persons, pure, Inscr.Prien.113.67.

Spanish (DGE)

-ον
• Alolema(s): -βᾱλος Serapio Off.Med.20
1 que no es para profanos, propio de iniciados λόγος ἀ. καὶ ἀπόρρητος Philostr.Her.77.27, cf. Sud., δόγματα Synes.Ep.154.292
de objetos y lugares de culto no profano, santo, sagrado οἱ τῶν ἀβεβήλων ἐντὸς περιρραντηρίων ἡγνίσμεθα Heraclit.All.3, τόποι Plu.Brut.20, χῶρος Procop.Aed.1.1.65
τὰ ἀβέβηλα objetos sagrados Plu.Cam.30.
2 no profano, iniciado, fig. que no es ajeno o no queda al margen ἀβέβηλον ... τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας τὸν ... καιρὸν ἐποίησε propició que la ocasión no fuera privada de ese placer, IPr.113.67 (I a.C.).
3 puro, piadoso τοῖς ἀπόφαμι θε[όφροσιν ἠδ'] ἀβεβάλοις Serapio l.c.
en lit. crist. santo, puro del hombre antes de la caída, Cyr.Al.M.76.929D, de Dios, Cyr.Al.M.76.569B.

German (Pape)

[Seite 2] (nicht zu betreten, dah.) geweiht, heilig, Plut. Brut. 26 Camill. 30.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
où l'on ne doit pas pénétrer, inviolable, sacré.
Étymologie: , βέβηλος.

Russian (Dvoretsky)

ἀβέβηλος: священный, неприкосновенный, заповедный (τόποι, πολλὰ τῶν ἱερῶν Plut.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀβέβηλος: -ον, ὡς τὸ ἄβατος = ἱερός, ἀπαραβίαστος Πλούτ. Βροῦτ. 20. Ἀβέβηλα, τὰ ἄβατα χωρία καὶ ἱερὰ καὶ μὴ τοῖς τυχοῦσι βάσιμα, μόνοις δὲ τοῖς θεραπεύουσι τοὺς Θεούς.

Greek Monotonic

ἀβέβηλος: -ον, ιερός, απαραβίαστος, σε Πλούτ.

Middle Liddell

not profane, inviolable, Plut.