ἀβέβηλος
Λήσειν διὰ τέλους μὴ δόκει πονηρὸς ὤν → Latere semper posse ne spera nocens → Gewiss nicht immer bleibst als Schuft du unentdeckt
English (LSJ)
ἀβέβηλον, sacred, inviolable, Plu.Brut.20, cf. Cam.30; of persons, pure, Inscr.Prien.113.67.
Spanish (DGE)
-ον
• Alolema(s): -βᾱλος Serapio Off.Med.20
1 que no es para profanos, propio de iniciados λόγος ἀ. καὶ ἀπόρρητος Philostr.Her.77.27, cf. Sud., δόγματα Synes.Ep.154.292
•de objetos y lugares de culto no profano, santo, sagrado οἱ τῶν ἀβεβήλων ἐντὸς περιρραντηρίων ἡγνίσμεθα Heraclit.All.3, τόποι Plu.Brut.20, χῶρος Procop.Aed.1.1.65
•τὰ ἀβέβηλα objetos sagrados Plu.Cam.30.
2 no profano, iniciado, fig. que no es ajeno o no queda al margen ἀβέβηλον ... τῆς τοιαύτης ἐπιθυμίας τὸν ... καιρὸν ἐποίησε propició que la ocasión no fuera privada de ese placer, IPr.113.67 (I a.C.).
3 puro, piadoso τοῖς ἀπόφαμι θε[όφροσιν ἠδ'] ἀβεβάλοις Serapio l.c.
•en lit. crist. santo, puro del hombre antes de la caída, Cyr.Al.M.76.929D, de Dios, Cyr.Al.M.76.569B.
German (Pape)
[Seite 2] (nicht zu betreten, dah.) geweiht, heilig, Plut. Brut. 26 Camill. 30.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
où l'on ne doit pas pénétrer, inviolable, sacré.
Étymologie: ἀ, βέβηλος.
Russian (Dvoretsky)
ἀβέβηλος: священный, неприкосновенный, заповедный (τόποι, πολλὰ τῶν ἱερῶν Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
ἀβέβηλος: -ον, ὡς τὸ ἄβατος = ἱερός, ἀπαραβίαστος Πλούτ. Βροῦτ. 20. Ἀβέβηλα, τὰ ἄβατα χωρία καὶ ἱερὰ καὶ μὴ τοῖς τυχοῦσι βάσιμα, μόνοις δὲ τοῖς θεραπεύουσι τοὺς Θεούς.
Greek Monotonic
ἀβέβηλος: -ον, ιερός, απαραβίαστος, σε Πλούτ.
Middle Liddell
not profane, inviolable, Plut.
