χρυσωτής

English (LSJ)

χρυσωτοῦ, ὁ, gilder, IG22.1635.37, Plu.2.348e.

German (Pape)

[Seite 1383] ὁ, der Vergolder, Plut. glor. Ath. 6.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
doreur.
Étymologie: χρυσόω.

Russian (Dvoretsky)

χρῡσωτής: οῦ ὁ золотильщик (ἀγαλμάτων Plut.).

Greek (Liddell-Scott)

χρῡσωτής: -οῦ, ὁ, ὡς καὶ νῦν, ὁ χρυσώνων, ἐπικαλύπτων τι διὰ χρυσοῦ, Πλούτ. 2. 348Ε, Συλλ. Ἐπιγρ. 158a.

Greek Monolingual

ο, ΝΜΑ, και θηλ. χρυσώτρια, Ν χρυσῶ /χρυσώνω
τεχνίτης ειδικός στο χρύσωμα, στην επιχρύσωση (α. «χρυσωτής βιβλιοδετείου» β. «χρυσωτῇ μισθός», επιγρ.).

Translations

gilder

Arabic: دَجَّال, دَجَّالَة, طَلَّاء; Catalan: daurador; Danish: forgylder; Dutch: vergulder; French: doreur, doreuse; German: Vergolder, Vergolderin; Greek: επιχρυσωτής, χρυσωτής; Ancient Greek: βαφεύς, βαφεὺς χρυσοῦ, χρυσωτής; Italian: doratore, doratrice, indoratore, indoratrice; Norwegian Bokmål: forgyller; Portuguese: dourador, douradora, doirador, doiradora; Spanish: dorador, doradora; Swedish: förgyllare