ἔμπεδος

English (LSJ)

(A), ον, (πέδον)

   A in the ground, firm-set, τεῖχος Il.12.12; λέχος Od.23.203.    2 mostly of qualities, etc., steadfast, μένος, ἴς, Il.5.254, Od.11.393; φρένες, ἦτορ, νόος, Il.6.352, 10.94, 11.813; χρὼς ἔ. 19.33; of a person, ἔ. οὐδ' ἀεσίφρων (of Priam) 20.183; λίσσεται ἔμπεδον εἶναι [τὴν πομπήν] prays that it may be sure and certain, Od.8.30, cf. Pi.N.7.57; δίκη δέ τοι ἔ. ἔστω καὶ θέμις A.R.4.372, etc.; once in A., ἔ. σίνος a cleaving or clinging mischief, Ag.561; ἔ. φρονήματα S.Ant.169; συντρόφοις ὀργαῖς ἔ. continuing steadfast in... Id.Aj.640 (lyr.); ἔμπεδα φωνεῖν Nic.Th.4: Comp. -ώτερος, νόος Luc.Salt. 85.    3 of Time, lasting, continual, φυλακή Il.8.521; κομιδή Od.8.453; αἰών Emp.17.11; δουλοσύνα Pi.P.12.14; χρῆμα Simon.85.1 (s.v.l.); πόνος S.OC1674 (lyr.).    II neut. ἔμπεδον as Adv. (freq. in Hom.), στήλη μένει ἔ. stands fast, Il.17.434; Δαναοὶ Τρῶας μένον ἔ. firmly, 5.527; θέειν ἔ. run on and on, run without resting, 13.141; ἔ. βρύουσα B.12.178; strengthd., ἔ. αἰέν Il.16.107; ἔ. ἀσφαλὲς αἰεί 15.683; μάλ' ἀσφαλέως θέεν ἔ. Od.13.86: pl., τίκτῃ δ' ἔμπεδα μῆλα the flocks bring forth without fail, 19.113; δρύες ἔμπεδα ῥίζαις ἑστᾶσιν firmly, AP9.291 (Crin.): in Trag., ἴσθι τόδ' ἔμπεδον of a surety, S. Ph.1197 (anap.); more freq. regul. Adv. ἐμπέδως continually, Semon. 7.20 (nisi leg. -πεδῶς, cf. ἐμπεδής): so in Trag., constantly, firmly, A.Ag.854,975, Eu.335 (lyr.), S.Tr.487; also in later Prose, ἐ. οἶδα of a surety, Pl.Ax.372a; ἔτη τριάκοντα μείναντες ἐ. Plb.2.19.1, Porph. Abst.2.41.    III = χθόνιος, Hippon.113A.
ἔμπεδος (B), ον, (πέδη)

   A fettered, Luc.Lex.10.

German (Pape)

[Seite 811] fest im Boden, fest auf seinem Platze, feststehend, unumstößlich; τεῖχος Il. 12, 12; μένος 5, 254; ἴς Od. 11, 393; τέλος Pind. N. 7, 57; σίνος ἐσθημάτων, fest daran haftend, Aesch. Ag. 547; χρησμοί Eur. El. 399; ὅρκος I. T. 758; übertr., οὐκέτι συντρόφοις ὀργαῖς ἔμπεδος ἀλλ' ἐκτὸς ὁμιλεῖ, er ist nicht mehr in gewohnter Sinnesart, Soph. Ai. 626; μένοντας ἐμπέδοις φρονήμασιν, die treu bleiben, Ant. 169, was an ἔμπ. ἦτορ Il. 10, 94, φρένες 6, 352, νοῦς 11, 813, den unerschütierlichen, stets sich gleichbleibenden Sinn erinnert; Priamus heißt ἔμπεδος οὐδ' ἀεσίφρων 20, 183. Von der Zeit, beständig, fortdauernd; φυλακή Il. 8, 521; κομιδή Od. 8, 453; δουλοσύνη Pind. P. 12, 14; πόνον ἔμπεδον εἴχομεν Soph. O. C. 1670. – Das neutr. ἔμπεδον u. ἔμπεδα adverbial, ἔμπεδον μένειν, Stand halten, im Ggstz der Flucht, Il. 5, 527; ὥςτε στήλη 17, 434; θέειν ἔμπ., immerfort, ununterbrochen laufen, 13, 141 u. öfter; χαίρειν Pind. P. 10, 34; a. D.; oft verstärkt, ἔμπεδον αἰεί; μάλ' ἀσφαλέως θέει ἔμπ. Od. 13, 86; ἔμπεδα Nic. Th. 4; ἔμπεδα ἐπένευσε Diod. 2 (VI, 243). Eigtl. adv. ἐμπέδως; μένειν, ἔχειν, Aesch. Ag. 828 Eum. 321; εἰρηκέναι λόγους Soph. Tr. 487; auch in Prosa; οἶδα, sicher, Plat. Ax. 372 a; μένειν ἐν ταῖς σπονδαῖς Pol. 2, 19, 1. S. oben auch ἐμπεδής. – Luc. Lexiph. 10 braucht von πέδη abgeleitet ἔμπεδος für »gefesselt«, in Fesseln.