ἀναγόρευσις

English (LSJ)

ἀναγορεύσεως, ἡ, public proclamation, Decr. ap. D.18.118; freq. in Inscrr., as GDI3502.4 (Cnidus): = Lat. renuntiatio, Plu.Marc. 4, etc.

Spanish (DGE)

ἀναγορεύσεως, ἡ
proclamación pública, pregón τῆς δὲ ἀναγορεύσεως ἐπιμεληθῆναι τὸν ἀγωνοθέτην Decr. en D.18.118, βουλῆς καὶ δήμου CIG 4024, 4031, cf. IG 11(4).1055.22 (Delos), τοῦ στεφάνου IG 2².1299.46 (Eleusis III a.C.), IGBulg.1².44.9 (Odesos I a.C.), cf. GDI 3502.4 (Cnido), ISestos 1.96 (II a.C.), IG 12(7).32.7 (Arcesine), IM 90.27 (III a.C.)
•lat. renuntiatio τῶν ὑπάτων ἀναγορεύσεις proclamaciones de los cónsules Plu.Marc.4.

German (Pape)

[Seite 184] ἡ, das Ausrufen, öffentliche Verkündigung durch den Herold, στεφάνου Dem. 18, 84, im Psephisma; Ernennung, ὑπάτων Plut. Marcell. 4; öffentliche Bekanntmachung eines Urtheils, Coriol. 20.

French (Bailly abrégé)

ἀναγορεύσεως (ἡ) :
proclamation, déclaration publique.
Étymologie: ἀναγορεύω.

Russian (Dvoretsky)

ἀνᾰγόρευσις: ἀναγορεύσεως ἡ
1 публичное уведомление, официальное сообщение: ἡ τοῦ στεφάνου ἀ. Dem. объявление о присуждении венка;
2 публичное провозглашение (αἱ τῶν ὑπάτων ἀναγορεύσεις Plut.).

Greek Monolingual

η (Α ἀναγόρευσις)
δημόσια ανακήρυξη, επίσημη απονομή τίτλου.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀναγορεύω.
ΠΑΡ. νεοελλ. αναγορευτικός].

Greek (Liddell-Scott)

ἀνᾰγόρευσις: ἀναγορεύσεως, ἡ δημοσία ἀνακήρυξις, Ψήφ. παρὰ Δημ. 253 ἐν τέλ., Ἐπιγρ. Κνίδ. 51 (παρὰ Newton), Πλουτ. Μάρκελλ. 4.

Greek Monotonic

ἀνᾰγόρευσις: ἀναγορεύσεως, ἡ, δημόσια αναγόρευση, ανακήρυξη, σε Ψηφ. παρά Δημ.

Middle Liddell

[from ἀναγορεύω
a public proclamation, Decret. ap. Dem.