μύχιος

English (LSJ)

[ῠ], α, ον (also μύχιος, ον Arist.Mu.395b31), (μυχός)

   A inward, inmost, Hes.Op.523, v.l. in Th.991; μυχία Προποντίς embayed, A.Pers. 876 (lyr.); πνοιαί A.R.2.742; μύχιόν τι ὑποκρώζειν Luc.DMort.6.4.    II οἱ μ. θεοί, = Lat. Penates, D.H.1.67; also θεοὶ μ. coupled with Aphrodite μυχία, Ael.NA10.34; Μύχιος and Μυχία divinities at Hiera, IG12(2).484.13.—To this Adj. belong various irreg. Sups. (formed from the Subst. μυχός) , μυχοίτατος, -αίτατος, -έστατος, -ώτατος, and μύχατος (qq. v.).

German (Pape)

[Seite 224] innerlich, im Innersten gelegen; als v. l. bei Hes. O. 521 Th. 991; μυχία τε Προποντίς, die eine Bucht bildet, Aesch. Pers. 854; sp. D., πνοιῇσι μυχίῃσι Ap. Rh. 2, 742, u. Anth. Auch Luc., ἐχρέμπτετο μύχιόν τι Gall. 10, μύχιόν τι ὑποκρώζειν, tief herauf, d. mort. 6, 4. – Als unregelmäßige superl. gehören dazu μύχατος, μυχαίτατος, μυχέστατος, μυχοίτατος u. μυχώτατος, die einzeln aufgeführt u. alle auf μυχός zurückzuführen sind.

Greek (Liddell-Scott)

μύχιος: -α, -ον, (μῠχός), ἐσωτερικός, ἐσώτατος, Λατ. intimus, διάφ. γραφ. ἐν Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 521, Θ. 991· μυχία Προποντίς, ἡ σχηματίζουσα βαθὺν κόλπον, (μυχὸς 3), Αἰσχύλ. Πέρσ. 876· πνοιαὶ Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 742· Ἀΐδης Ἀνθ. Π. παράρτ. 355· μύχιόν τι ὑποκρώζειν Λουκ. Νεκρ. Διάλ. 6.4. ΙΙ. οἱ μ. θεοὶ = τῷ Ρωμ. Penates, ἕρκιοι, πατρῷοι, κτλ., Διον. Ἁλ. 1. 67. ― Εἰς τὸ ἐπίθ. τοῦτο ἀνήκουσι πολλὰ ἀνώμαλα ὑπερθετ. (ἐσχηματισμένα ἐκ τοῦ οὐσιαστ. μυχός), μῠχοίτατος, -αίτατος,-έστατος,-ώτατος, καὶ μύχατος.