τιάρα

English (LSJ)

[ᾱρ], ἡ, and τῐάρας, ου, Ion. τῐήρης, εω, ὁ (as in Hdt.8.120):—

   A tiara, the Persian head-dress, esp. on solemn occasions, Hdt.1.132, 3.12 (v. πῖλος), 7.61, 8.120; worn by the great king, A. Pers.661 (lyr.); whose tiara was upright, X.An.2.5.23, Cyr.8.3.13, Phylarch.22J., Luc.Pisc.35.

German (Pape)

[Seite 1109] ἡ, bei Her. immer τιάρας od. τιήρης, ὁ, gleichbedeutend mit κυρβασία, κίδαρις, Poll. 7, 58, die Tiara, der Turban, die Kopfbedeckung der Perser, welche bes. bei feierlichen Gelegenheiten getragen zu sein scheint, vgl. Her. 1, 132. 2, 61. 8, 120, der auch 3, 12 πίλους τιάρας vrbdt, wo Strab. Ersteres durch πιλωτός erkl., Andere τιάρας als Apposition fassen; Aesch. βασιλείου τιήρας φάλαρον πιφαύσκων, Pers. 652; τὰς τιάρας Plat. Rep. VIII, 553 c; Xen. Cyr. 8, 3, 13 u. A.

Greek (Liddell-Scott)

τιάρᾱ: [ᾱ], ἡ, καὶ τιάρας, ου, Ἰωνικ. τιήρης, εω, ὁ, (ὡς παρ’ Ἡροδ.)· - τὸ Περσικὸν τῆς κεφαλῆς κάλυμμα, ὃ ἐφόρουν μάλιστα ἐν ἐπισήμοις περιστάσεσιν, Ἡρόδ. 1, 132., 3. 12 (ἴδε ἐν λέξ. πῖλος), 7. 61., 8. 120· ἔφερε δὲ αὐτὴν ὁ μέγας βασιλεύς, Αἰσχυλ. Πέρσ. 661· ἐφόρει δὲ αὐτὴν ὀρθίαν, Ξεν. Ἀνάβ. 2. 5, 23, Φύλαρχ. 21· ἴδε τὰς λέξ. κυρβασία, κίδαρις, πρβλ. Λεξικ. Ἀρχαιοτ.· περιγράφεται ὑπὸ τοῦ Κουρτίου 3. 3, 19, regium capitis insigne, quod caerulea fascia alto distincta circumibat, πρβλ. Ξεν. Κύρ. 8. 3, 13.