ἀθόρυβος

English (LSJ)

ον,

   A without uproar, Pl.Lg.640c; unperturbed, Polystr.p.29 W., prob. l. in Metrod.Fr.48 K. : Comp., Anon. in SE 15.19. Adv. -βως E.Or.630, Epicur.Fr.489, J.BJ2.12.6, Hierocl. in CA12p.447M.    II not causing confusion, Ascl.Tact.12.10 (Comp.).

Greek (Liddell-Scott)

ἀθόρυβος: -ον, ἄνευ θορύβου, ἀτάραχος, ἥσυχος, Πλάτ. Νόμ. 640C. ― Ἐπίρρ. -βως, Εὐρ. Ὀρ. 630.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans trouble, paisible.
Étymologie: ἀ, θόρυβος.