sacrificium

Latin > English (Lewis & Short)

să̄crĭfĭcĭum: ii, n. id.,
I a sacrifice (class. and very freq. in <number opt="n">sing.</number> and <number opt="n">plur.</number>).
   (a)    Sing.: M. Popillius cum sacrificium publicum cum laenă faceret, quod erat flamen Carmentalis, Cic. Brut. 14, 56: epulare sacrificium facere, id. de Or. 3, 19, 73; cf.: sacrificio Apollini facto, Liv. 45, 27: sacrificium lustrale parare, id. 1, 28: sacrificio rite perpetrato, id. 44, 37 fin.: sollemne et statutum sacrificium, Cic. Tusc. 1, 47, 113: decem ingenui decem virgines... ad id sacrificium adhibiti, Liv. 37, 3: sacrifici genus est, Ov. P. 3, 2, 57.—
   (b)    Plur.: Druides sacrificia publica ac privata procurant, Caes. B. G. 6, 13: sacrificiis studere, id. ib. 6, 21: sacrificiis sollemnibus factis, Cic. Phil. 5, 9, 24; so, sollemnia, Liv. 5, 52: anniversaria, Cic. Verr. 2, 4, 57, § 128: publice ejusdem generis habent sacrificia, Caes. B. G. 6, 16; Cic. Fragm. ap. Quint. 9, 2, 96: sacrificia laeta, Liv. 36, 1: aliquem sacrificiis interdicere, Caes. B. G. 6, 13: sacrificia facere Libero Liberaeque, Col. 12, 18, 4: rex sacrificiorum, v. rex, A. 1.