transgressio

Revision as of 09:09, 13 August 2017 by Spiros (talk | contribs) (6_16)
(diff) ← Older revision | Latest revision (diff) | Newer revision → (diff)

Latin > English (Lewis & Short)

transgressĭo: ōnis, f. id.,
I a going across, going over, passing over, passage (rare but class.).
I Lit.: Gallorum, Cic. Pis. 33, 81: tua in Germaniam, Mamert. Pan. ap. Maxim. 7, 2; over the sea, Gell. 10, 26, 6.—
II Trop.
   A In rhet., i. q. the Gr. ὑπέρβατον,> transposition: transgressio est, quae verborum perturbat ordinem, Auct. Her. 4, 32, 44: transgressio concinna verborum, Cic. de Or. 3, 54, 207; cf. Quint. 9, 1, 34; 9, 4, 28; 8, 6, 66.—*
   B A transition in speaking, Quint. 4, 1, 78. —
   C A transgression of the law, Aug. Quaest. in Exod. n. 108; Ambros. in Luc. 7, § 164.