ἀτέκμαρτος

English (LSJ)

ον,

A without distinctive mark, obscure, baffling, χρηστήριον Hdt.5.92.γ; μοῖρα A.Pers.910 (Sup.); ἐρημία trackless, Plu.Luc. 14; ἀτέκμαρτον προνοῆσαι without mark whereby to judge it, Pi.P. 10.63; ἀ. δέος Th.4.63, cf. Pl.Lg.638a. Adv. -τως, ἔχειν ὅτου ἕνεκά ἐστι X.Mem.1.4.4: neut. pl. as Adv., bafflingly, Pi.O.7.45. 2 of persons, uncertain, inconsistent, Ar.Av.170. II boundless, unlimited, ὕδωρ Orph.A.1150: metaph., γαστήρ dub. in Opp.H.2.206.

German (Pape)

[Seite 384] 1) nicht zu bezeichnen, nicht zu errathen, χρηστήριον, dunkel, Her. 5, 92, 3; καὶ ἄδηλος Ael. bei Suid.; καὶ ἀσύμβλητα H. A. 6, 60; sich durch kein Metkmal ankündigend, ἀτέκμαρτον προνοῆσαι Pind. P. 10, 63; dgl. Ol. 7, 45; μοῖρα ἀτεκμαρτοτάτη, gar nicht vorauszusehen, Aesch. Pers. 874; nicht zu berechnen, δέος (es ist ungewiß, ob sie sich als gegründet oder als unnöthig zeigen wird), Thuc. 4, 63; ἄνθρωπος, unbeständig, Ar. Av. 170; φυγαί, nicht zu beurtheilen, Plat. Legg. I, 638 a; ἀτεκμάρτως ἔχειν, sich nicht bestimmt angeben lassen, Xen. Mem. 1, 4, 4. – 2) unbegränzt, Orph. Arg. 1150; ἄεθλοι, γαστήρ, Opp. H. 1, 35. 2, 206.

Greek (Liddell-Scott)

ἀτέκμαρτος: -ον, ὁ μὴ τεκμαρτός, ὃν δὲν δύναταί τις ἐξ εἰκασίας νὰ κατανοήσῃ, ἀνείκαστος, ἀνυπολόγιστος, ἀπροσδιόριστος, ἀβέβαιος, ἄδηλος, ἀσαφής, χρηστήριον Ἡρόδ. 5. 92. 3· μοῖρα Αἰσχύλ. Πέρσ. 910· ἀτέκμαρτον προνοῆσαι, ἄνευ τεκμηρίου ἐξ οὗ νὰ κρίνῃ τις περὶ αὐτοῦ, Πινδ. Π. 10, 98· ἀτ. δέος Θουκ. 4. 63, πρβλ. Πλάτ. Νόμ. 638Α: - Ἐπίρρ. ἀτεκμάρτως ἔχειν ὅτου ἕνεκά ἐστι Ἀπομν. 1. 4, 4: οὐδ. πληθ. ὡς ἐπίρρ. ἀσαφῶς, σκοτεινῶς, Πινδ. Ο. 7. 83. 2) ἐπὶ προσώπων, ἀβέβαιος, ἀσταθής, ἀτέκμαρτος, οὐδὲν οὐδέποτ ἐν ταὐτῷ μένων Ἀριστοφ. Ὄρν. 170. ΙΙ. ἀπεριόριστος, ἀτελεύτητος, ὕδωρ Ὀρφ. Ἀργ. 1150· μεταφ. γαστὴρ Ὀππ. Ἁλ. 2. 206.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
1 qu’on ne peut deviner ou conjecturer (oracle, sort, etc.) ; sur quoi l’on ne peut raisonner : δέος ἀτέκμαρτον THC crainte vague dont on ne peut démêler les motifs;
2 incertain, sans limite, sans bornes, infini.
Étymologie: ἀ, τεκμαίρω.

English (Slater)

ᾰτέκμαρτος
1 obscure, unpredictable τὰ δ' εἰς ἐνιαυτὸν ἀτέκμαρτον προνοῆσαι pr. (P. 10.63) n. pl. pro adv., ἐπὶ μὰν βαίνει τι καὶ λάθας ἀτέκμαρτα νέφος (Er. Schmid: ἀτέκμαρτον codd.) (O. 7.45)