έκθυμος

Greek Monolingual

-η, -ο (AM ἔκθυμος, -ον)
Ι. αυτός που προέρχεται από ζωηρή προθυμία, εγκάρδιος («ἐκθυμος αποδοχή»)
αρχ.
εκτός εαυτού, μανιώδης
II. επίρρ. εκθύμως (AM ἐκθύμως)
ολόψυχα, εγκάρδια («αποδέχομαι εκθύμως την πρόσκληση»)
αρχ.
1. υπερβολικά, με εμπάθεια
2. ορμητικά, ριψοκίνδυνα, γενναία.