βραχυπρόθεσμος

Greek Monolingual

-η, -ο
αυτός που έχει σύντομη προθεσμία, που η ισχύς ή οι προοπτικές του εξαντλούνται σε σύντομο χρονικό διάστημα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < βραχύς + προθεσμία. Η λ. μαρτυρείται από το 1874 στον Ν. Γ. Κωτσάκη].