εἰνοσίγαιος

English (LSJ)

Spanish (DGE)

-ου, ὁ
• Alolema(s): ép. ἐννοσίγαιος Il.7.455, Hes.Th.456; εἰνοσίγαιος Orph.A.1367
• Prosodia: [-ῐ-]
el que sacude el suelo, el que conmueve o estremece la tierra epít. ép. de Posidón Ποσειδάων γαιήοχος ἐ. Il.13.43, Hes.Th.15, cf. epigr. en Ps.Hdt.Vit.Hom.17, Heraclit.All.38
•frec. como n. pr. Il.l.c., 20.20, Od.13.140, h.Hom.22.4, Nic.Al.172, Epic.Alex.Adesp.SHell.910.3, MAMA 10.177.19 (Frigia II/III d.C.), Opp.H.2.634
•asociado a epít. rel. ἐρίκτυπος Ἐ. Hes.Th.456, βαρύκτυπος Ἐ. Hes.Th.818, σεισίχθων ἐ. Orac.Sib.3.405, μεδέων πολιῆς ἁλὸς Ἐ. Mosch.2.149, ὑπέρβιος Ἐ. Q.S.14.568, πόντιος Ἐ. Nonn.D.6.290.

Spanish (DGE)

v. Ἐνοσίγαιος.

Greek (Liddell-Scott)

εἰνοσίγαιος: ἐννοσίγαιος, ὃ ἴδε.

English (Autenrieth)

ἐννοσιγαιος.

Greek Monolingual

-ο
βλ. εννοσίγαιος.