πτωτός

English (LSJ)

πτωτή, πτωτόν, apt to fall, fallen, Hdn.Gr.2.943, Hsch.

German (Pape)

[Seite 812] fallend, hinfällig, Hesych.

Greek (Liddell-Scott)

πτωτός: -ή, -όν, ὁ δυνάμενος νὰ πέσῃ, ὁ πίπτων, Ἡρωδιαν. π. μον. λέξ. σ. 38, Ἡσύχ.

Greek Monolingual

-ή, -όν, Α
αυτός που μπορεί να πέσει.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. πτω- του πίπτω (με μηδενισμένο το πρώτο και ετεροιωμένο το δεύτερο φωνήεν της δισύλλαβης ρίζας πετᾱ-, βλ. λ. πίπτω, πέτομαι) + κατάλ. -τός τών ρημ. επιθ. (πρβλ. τρωτός)].