υἱδοῦς

German (Pape)

[Seite 1175] ὁ, = υἱεύς, Enkel; Xen. An. 5, 6, 37; Plat. Legg. XI, 925 a; Sp.

Greek Monolingual

και υἱϊδοῦς, -οῦ, και ὑϊδεύς και υἱϊδεύς, -έως, και ὑϊδός, και ὑϊτός, ο, θηλ. ὑϊδῆ, Α
ο γιος του γιου, ο εγγονός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < υἱός + κατάλ. -ιδεύς / -ιδῆ (< -ιδ-εή με συναίρεση) / -ιδοῦς (< -ιδ-εός με συναίρεση), δηλωτικές απογόνου (πρβλ. θυγατριδεύς, θυγατριδῆ, θυγατριδοῦς)].