Hylaeus

Latin > English (Lewis & Short)

Hȳlaeus: i, m., = Ὑλαῖος (v. Chandler, Gr. Accent. § 239).
I A centaur who offered violence to Atalanta, Ov. A. A. 2, 191; Verg. A. 8, 294.—Hence,
   B Hylaeus, a, um, adj., of Hylœus: ramus, Prop. 1, 1, 13: gens, Val. Fl. 6, 74: ille etiam (i. e. Milanion) Hylaei percussus vulnere rami, Prop. 1, 1, 13.—
II One of Actœon's hounds, Ov. M. 3, 213; Hyg. Fab. 181.

Latin > French (Gaffiot 2016)

Hȳlæus,¹⁴ ī, m. (Ὑλαῖος),
1 Hylée [centaure tué par Thésée] : Virg. En. 8, 294 || -æus, a, um, d’Hylée : Prop. 1, 1, 13
2 un des chiens d’Actéon : Ov. M. 3, 213.

Latin > German (Georges)

Hȳlaeus, ī, m. (Ὑλαιος, der Waldmann), ein Zentaur, der von der Atalanta getötet wurde, als er ihr nachstellte u. aus Eifersucht ihren Freier Milanion mit einer Keule schwer verwundete, Ov. art. am. 2, 191. – Nach Verg. georg. 2, 457 fällt er im Kampfe mit den Lapithen. – Dav. Hȳlaeus, a, um, hyläisch, des Hyläus, ramus (Keule), Prop. 1, 1, 13.