incitamentum
Latin > English
Latin > English (Lewis & Short)
incĭtāmentum: i, n. id.,
I an incitement, inducement, incentive.
I In abstr. with gen. or ad: et periculorum et laborum, * Cic. Arch. 10, 23: educandi, Plin. Pan. 27, 1: turbarum, Amm. 21, 12 al.: ad honeste moriendum, Curt. 9, 5, 4; so, ad incessendum, id. 3, 11, 5.— With quo and comp.: inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo promptius adversaretur, Tac. A. 2, 38.— In plur.: incitamenta irarum, Tac. A. 1, 55: victoriae, id. Agr. 32: spei, Curt. 4, 14, 1 al.—
II In concr., of persons (in Tac.): Sextia uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, that instigated, Tac. A. 6, 29 fin.—In plur.: acerrima seditionum ac discordiae incitamenta interfectores Galbae, id. H. 2. 23.
Latin > French (Gaffiot 2016)
incĭtāmentum,¹¹ ī, n. (incito), aiguillon, stimulant : laborum Cic. Arch. 23, encouragement aux fatigues ; [avec ad ] Curt. 9, 5, 4 || [en parl. de pers.] Tac. Ann. 6, 27 ; pl., H. 2, 23.
Latin > German (Georges)
incitāmentum, ī, n. (incito), das Anreizungs-, Aufmunterungsmittel, die Anreizung, der Antrieb, der Stachel, Sporn, (s. Mützell Curt. 4, 10 [41], 24), a) v. Lebl., absol., id maximum erat bellantibus incitamentum, Curt. 8, 14 (48), 11. – m. subj. Genet., inc. tubarum, Amm. 21, 12, 12. – mit obj. Genet., incitamenta animi, Sen.: magna cogitationis incitamenta, Plin. ep.: inc. cupidinis, Tac.: incitamenta irarum, Tac. – inc. periculorum et laborum, Cic.: incitamenta victoriae, Tac.: inc. educandi, Plin. pan. – mit ad u. Akk., pugnabat pro rege nominis fama, deinde desperatio, magnum ad honeste moriendum inc., Curt. 9, 5 (19), 6. – Ggstz., omnia animarum placamenta vel incitamenta, Apul. de deo Socr. 13. – b) v. Pers., m. obj. Genet., uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, Anreizerin, Tac. ann. 6, 29. – m. ad u. Akk., Dareus curru sublimis eminebat, et suis ad se tuendum et hostibus ad incessendum ingens inc., Curt. 3, 11 (27), 7.