Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

stimulus

From LSJ

Ἓν οἶδα, ὅτι οὐδὲν οἶδα → I know only one thing, that I know nothing | all I know is that I know nothing.

Diogenes Laertius, Lives of the Philosophers, Book 2 sec. 32.

English > Greek (Woodhouse)

Woodhouse page for stimulus - Opens in new window

adjective

P. and V. κέντρον, τό; see encouragement.

Latin > English

stimulus stimuli N M :: spur/goad; trap/spike in earth; prick/sting/cause of torment/torture instrument

Latin > English (Lewis & Short)

stĭmŭlus: i, m. for stig-mulus, from the root stig; Gr. στίζω; v. stilus.
I A goad for driving cattle, slaves, etc. (class., esp. in the trop. sense).
   A Lit.: jam lora teneo, jam stimulum in manu: Agite equi, etc., Plaut. Men. 5, 2, 112: parce, puer, stimulis, et fortius utere loris, Ov. M. 2, 127: aut stimulo tardos increpuisse boves, Tib. 1, 1, 30 (12); cf. Ov. M. 14, 647: ita te forabunt patibulatum per vias Stimulis, Plaut. Ps. 1, 1, 54: aliquem stimulo fodere, id. Curc. 1, 2, 40: dum te stimulis fodiam, Cic. Phil. 2, 34, 86: numquam stimulo lacessat juvencum, Col. 2, 2, 26.—As a term of abuse of slaves: stimulorum seges, Plaut. Aul. 1, 1, 6; cf. id. Cas. 2, 8, 11: stimulorum tritor, id. Pers. 5, 2, 17.—Prov.: si stimulos pugnis caedis, manibus plus dolet, i. e. an evil is aggravated by foolish opposition, Plaut. Truc. 4, 2, 55; cf.: advorsum stimulum calces, kick against the pricks, Ter. Phorm. 1, 2, 28.—
   B Trop., a goad (as in Engl., either that which vexes, irritates, torments, or, more freq., that which spurs on, incites, stimulates).
   1    A sting, torment, pang: mens sibi conscia factis ... adhibet stimulos torretque flagellis, Lucr. 3, 1019; cf.: subesse caecum aliquem cordi stimulum, id. 3, 874: ne illa stimulum longum habet, quae usque illinc cor pungit meum, Plaut. Truc. 4, 3, 79: stimulos doloris contemnere, Cic. Tusc. 2, 27, 66; cf.: (res malae) lacerant, vexant, stimulos admovent, etc., id. ib. 3, 16, 35: stimulos in pectore caecos Condidit, Ov. M. 1, 726.—
   2    A spur, incentive, incitement, stimulus: animum gloriae stimulis concitare, Cic. Arch. 11, 29: quidam industriae ac laboris (with illecebrae libidinum), id. Cael. 5, 12: quot stimulos admoverit homini victoriae studioso, id. Sest. 5, 12; cf.: defendendi Vatinii, id. Fam. 1, 9, 19: omnia pro stimulis facibusque ciboque furoris Accipit, Ov. M. 6, 480: ardet, et injusti stimulis agitatur amoris, id. F. 2, 779: non hostili modo odio sed amoris etiam stimulis, Liv. 30, 14, 1: ad hanc voluntatem ipsius naturae stimulis incitamur, Cic. Rep. 1, 2, 3: ad dicendum etiam pudor stimulos habet, Quint. 10, 7, 16: agrariae legis tribuniciis stimulis plebs furebat, Liv. 2, 54; cf.: acriores quippe aeris alieni stimulos esse, id. 6, 11: subdere stimulos animo, id. 6, 34: in aliquem stimulis accendi, Tac. H. 3, 45; cf.: suis stimulis excitos Moesiae duces, id. ib. 3, 53: secundae res acrioribus stimulis animos explorant, id. ib. 1, 15: acres Subjectat lasso stimulos, Hor. S. 2, 7, 94: stimulos sub pectore vertit Apollo, Verg. A. 6, 101: movere acres stimulos irarum, Luc. 2, 324: accensae stimulis majoribus irae, Stat. Th. 11, 497: dare stimulos laudum, id. Achill. 1, 203.—
II In milit. lang., a pointed stake concealed beneath the surface of the ground, to repel hostile troops (syn.: sudes, stipes), Caes. B. G. 7, 73 fin.: se stimulis induere, id. ib. 7, 82.

Latin > French (Gaffiot 2016)

stĭmŭlus,¹⁰ ī, m. (rac. stig, cf. στίζω),
1 aiguillon [pour exciter les bêtes] : Tib. 1, 1, 30 ; Ov. M. 14, 647 ; aliquem fodere stimulo Pl. Curc. 130, ou stimulis Cic. Phil. 2, 86, piquer qqn de l’aiguillon = donner le fouet à qqn
2 [fig.] a) = tourment, piqûre : Lucr. 3, 1019 ; stimulos doloris contemnere Cic. Tusc. 2, 66, mépriser l’aiguillon, les atteintes de la douleur, cf. Cic. Tusc. 3, 35 ; b) = stimulant, excitation, encouragement : animum gloriæ stimulis concitare Cic. Arch. 29, exciter l’âme avec l’aiguillon de la gloire, cf. Cic. Rep. 1, 3 ; stimulos admovere alicui Cic. Sest. 12, stimuler qqn ; defendendi Vatinii fuit etiam ille stimulus... Cic. Fam. 1, 9, 19, pour me faire prendre la défense de Vatinius il y avait encore cet aiguillon...
3 sorte de chausse-trape : Cæs. G. 7, 73, 9 ; 7, 82, 1.

Latin > German (Georges)

stimulus, ī, m. (vgl. īn-stīgo, στίζω), der Stachel, I) als milit. t.t., stimuli, kleine Stäbe, oben mit einem eisernen Haken versehen, eine Art Fußangeln, Caes. b.G. 7, 73, 9 (vgl. stilus no. I). – II) der Stachel zum Antreiben der Tiere, bes. der Pflugochsen, u. der Sklaven, der Treibstecken, Treibstachel, A) eig., Plaut. u. Plin.: dah. verächtlich, dum te stimulis fodiam, Cic.: parce stimulis, unser »schone die Peitsche«, Ov. – Sprichw., s. caedono. I u. calcitro u. 1. calx no. I. – B) bildl., der Stachel, a) der beunruhigende, quälende, der Stachel der Unruhe, die Qual, doloris, Cic.: amoris stimuli, v. der Eifersucht, Liv. – b) der anregende, der Sporn, der Antrieb, animum stimulis gloriae concitare, Cic.: alci stimulos admovere, Cic., adicere, Ov.: ingenio stimulos subdere, Ov.: addit ad dicendum etiam pudor stimulos, auch das Ehrgefühl spornt uns zum Auftreten als Redner an, Quint.: tam praecipiti materna furori Pyrrhus origo dabat stimulos, schon früh wurde solche Verruchtheit durch den Gedanken genährt, daß seiner Erzeugerin Ahnhėrr Pyrrhus gewesen, Sil.

Latin > Chinese

stimulus, i. m. :: 尖子埋釘心悲傷血氣