καλονάρχης
From LSJ
οὐ μακαριεῖς τὸν γέροντα, καθ' ὅσον γηράσκων τελευτᾷ, ἀλλ' εἰ τοῖς ἀγαθοῖς συμπεπλήρωται· ἕνεκα γὰρ χρόνου πάντες ἐσμὲν ἄωροι → do not count happy the old man who dies in old age, unless he is full of goods; in fact we are all unripe in regards to time
Greek Monolingual
και καλονάρχος, ο
1. βοηθός ψάλτη, κανονάρχης
2. αυτός που υποβάλλει, που υπαγορεύει κάτι σε κάποιον.
