σέριφος
Ὡς ἡδὺ τὸ ζῆν μὴ φθονούσης τῆς τύχης → Quam vita dulce est, fata dum non invident → Wie süß zu leben, wenn das Glück nicht neidisch ist
German (Pape)
[Seite 872] ἡ, od. σέριφον, τό, eine Art ἀψίνθιον, Wermuth, auch θαλάσσιον genannt, Sp. Vgl. auch das Folgde.
Greek (Liddell-Scott)
σέρῑφος: ἡ, Διοσκ. 3. 27 (μετὰ διαφ. γραφ. σερίφιον, τό), ἢ σέρῑφον, τό, Διοσκ. (ἐν τῷ προοιμ.), Γαλην.· - εἶδος θαλασσίου ἀψινθίου, ὅπερ καλεῖται καὶ ἀψίνθιον θαλάσσιον, Artemisia maritima L. II. γραῦς σέριφος ἢ σερίφη, εἶδος ἀκρίδος = μάντις, τὸ δὲ ὄνομα τοῦτο εἶναι ἐν χρήσει ἐπὶ ἀγάμου γραίας (γεροντοκόρης), Ζηνόβ. 2. 94, Σουΐδ.
Greek Monolingual
ή σερίφη, ἡ, Α
(κυρίως στη φρ.) «σέριφος [ή σερίφη] γραῡς»
α) είδος ακρίδας, η μάντις, κν. γνωστό σήμερα ως αλογάκι της Παναγίας
β) (σκωπτικά) γεροντοκόρη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. σέρφος.
