τεκεκτόνος
From LSJ
τούτων γάρ ἑκάτερον κοινῷ ὀνόματι προσαγορεύεται ζῷον, καί ὁ λόγος δέ τῆς οὐσίας ὁ αὐτός → and these are univocally so named, inasmuch as not only the name, but also the definition, is the same in both cases (Aristotle, Categoriae 1a8-10)
German (Pape)
[Seite 1082] zw. L. statt τεκοκεόνος, Orph. Lap. 10, 9; s. Lob. Phryn. 678.
Greek (Liddell-Scott)
τεκεκτόνος: -ον, πλημμ. γραφ. ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς ἀντὶ τεκοκτόνος, Λοβέκ. εἰς Φρύν. 678, περὶ τῆς Μηδείας τῆς φονευσάσης τὰ ἑαυτῆς τέκνα.
Greek Monolingual
-ον, Α
(εσφ. γρφ.) αντί τεκοκτόνος.
