τερατοτόκος

German (Pape)

[Seite 1093] eine Mißgeburt zur Welt bringend, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

τερᾰτοτόκος: ἡ, ἡ τέρας τεκούσα, Θεοφυλ. Σιμοκ. Ἱστ. σ. 144, ἐν τέλ., Νικηφ. Καλλίστ. Ἐκκλ. Ἱστορ. τ. 2, σελ. 854C.

Greek Monolingual

-ον, Μ
αυτός που γεννά τέρατα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τέρας, -ατος + -τόκος (< τόκος < τίκτω), πρβλ. ταυρο-τόκος.