βλαστέω

German (Pape)

[Seite 447] erzeugen, Aesch. Ch. 582 zw.; βλαστουμένη Soph. frg. Thyest. 6. Bei Sp. = βλαστάνω 1); βλάστεον Ap. Rh. 4, 1425. S. ἐβλάστησα.

Greek (Liddell-Scott)

βλαστέω: σπανιώτερος τύπος τοῦ βλαστάνω, συχνάκις ὑπὸ τῶν ἀντιγραφέων εἰσαγόμενος εἰς τὰ χειρόγραφα ἀντὶ τῶν τοῦ ἀορ. β τύπων βλάστῃ, βλαστών· ἀλλ΄ ἀπαντᾷ παρὰ συγγραφ. τοῦ μεταγενεστέρου Ἑλληνισμοῦ, ὡς ὁ Θεόφρ. Αἰτ. Φ. 2. 17· βλαστήσομαι Ἀλέξ. Τραλλ. 1. 6· βλαστηθείς Φίλων 1. 667· τὰ δὲ βλαστοῦσι ἐν Αἰσχύλ. Χο. 589 καὶ βλαστουμένη ἐν Σοφ. Ἀποσπ. 239 φαίνονται ἐφθαρμένα.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
seul. prés. et impf.
1 intr. germer, pousser, croître;
2 tr. faire germer, faire naître.
Étymologie: cf. βλαστάνω.

Spanish (DGE)

• Morfología: [impf. βλάστεσκε S.Fr.546.3]
brotar, surgir, crecer βλαστεῖ ... δένδρεα Lyr.Adesp.114, cf. Thphr.CP 2.17.4, Eus.LC 13, βλάστουσι ... λαμπάδες πεδάοροι A.Ch.589 (var., v. βλάπτω I 2), cf. S.l.c., en v. med. mismo sent. τέμνεται βλαστουμένη ὀπώρα S.Fr.255.7.

Greek Monotonic

βλαστέω: μεταγεν. τύπος του βλαστάνω, συχνά εισαγόμενος από τους αντιγραφείς για τους τύπους του αορ. βʹ βλαστεῖν, βλαστών.