τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)
ἐκρέμω: ἴδε τὸ ῥῆμα κρέμαμαι.
2ᵉ sg. impf. de κρέμαμαι.
see κρέμαμαι.
v. κρέμαμαι.
ἐκρέμω: αντί ἐκρέμᾰσο, βʹ ενικ. του κρέμαμαι.
