γευστός

English (LSJ)

ή, όν,

   A that may be tasted, τὸ γ. Arist.Rh.1370a23, de An.422a8, Plu.2.38a, Porph.Abst.1.33.

German (Pape)

[Seite 487] was gekostet werden kann, Arist. anim. 3, 10.

Greek (Liddell-Scott)

γευστός: -ή, -όν, οὗ δύναταί τις νὰ γευθῇ, τὸ γ. Ἀριστ. Ρητ. 1. 11, 5, π. Ψυχ. 2. 10, 3, κ. ἀλλ.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
dont on peut goûter.
Étymologie: adj. verb. de γεύω.

Greek Monolingual

γευστός, -ή, -όν (Α)
εκείνος τον οποίο μπορεί κανείς να γευθεί, να δοκιμάσει ή να φάει.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το επίθ. γευστός είναι μτγν. και προήλθε από το σύνθετο άγευστος].

Russian (Dvoretsky)

γευστός: имеющий вкус или ощущаемый на вкус (γ. καὶ ἄγευστος Arst.).