σά

French (Bailly abrégé)

pl. neutre de σός, σή, σόν;
duel fém. de σός, σή, σόν.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

σά n. plur. van σός.
σά f. dual. van σός.
σά Dor. wat?, waarom?:. σά μάν; ( Att. τί μήν;) hoezo? Aristoph. Ach. 757.

Russian (Dvoretsky)

σά:
I (ᾰ) pl. к σόν (n от σός).
II (ᾰ) дор. = τί: σά μάν; Arph. (= τί μήν) ну как же?
III (ᾱ) dual. к σή (f к σός).

Frisk Etymology German

σά: {sá}
Grammar: interr. Pron.
Meaning: = τίνα in σά μάν = τί μήν ‘wieso ?’ (megar. in Ar.Ach. 757, 784).
Etymology : Wie böot. τά (Pi. O. 1, 82) aus *κι̯-α, n. pl. von τίς ‘wer?’ = alat. quia-nam ‘warum?’, idg. qʷi̯-ə. Auch in ion. ἅσσα, att. ἅττα; s. Schwyzer 616 m. A. 8, 319 und zu τίς.
Page 2,669