ὕστατος
From LSJ
τεκμαιρόμενοι προκατηγορίας οὐ προγεγενημένης → deducing from the fact that there was no previous accusation
English (LSJ)
η, ον,
A v. ὕστερος B.
Greek (Liddell-Scott)
ὕστατος: -η, -ον, ἴδε ὕστερος Β.
French (Bailly abrégé)
η, ον :
1 qui est tout à fait derrière, qui est au dernier rang, le dernier;
2 qui est, a lieu ou se fait à la fin ; adv. • ὕστατον ou • τὸ ὕστατον, • ὕστατα OD en dernier lieu, pour la dernière fois;
3 extrême : τὰ ὕστατα LUC les derniers maux, les maux extrêmes.
Étymologie: cf. ὕστερος.
English (Autenrieth)
last, hindmost. — Adv., ὕστατον.
Greek Monotonic
ὕστᾰτος: -η, -ον, βλ. ὕστερος Β.
Russian (Dvoretsky)
ὕστᾰτος: [superl. к ὕστερος I] последний, крайний, конечный Hom., Trag. etc. - см. тж. ὕστατα, ὑστάτη и ὕστατον.
Middle Liddell
ὕστᾰτος, η, ον [v. ὕστερος B.]
